Nowe zasady wnoszenia opłat sądowych w sprawach cywilnych

12 listopada 2020 roku nastąpiła zmiana w sposobie wnoszenia opłat sądowych w sprawach cywilnych. Do tej pory obowiązywały 3:

• gotówkowa,
• bezgotówkowa,
• w postaci znaków opłaty sądowej.

Do wniesienia opłaty w formie gotówkowej wystarczyła zapłata należności w kasie właściwego sądu.

Bezgotówkowo poprzez dokonanie przelewu na rachunek bankowy sądu lub „za pomocą mechanizmów gwarantujących nieodwołalne zainicjowanie procedury wpłaty oraz identyfikację wnoszącego opłatę sądową, udostępnianych przez systemy teleinformatyczne Ministerstwa Sprawiedliwości obsługujące płatności w poszczególnych rodzajach postępowań;”

Kolejną metodą dokonania opłaty było załączenie do pisma sądowego zakupionych znaków opłaty sądowej.

Od 12 listopada 2020 r. pojawiła się nowa możliwość. Zgodnie z § 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach cywilnych, zmienionego rozporządzeniem z 21 października 2020 r. opłaty będą mogły być dokonywane: „za pomocą karty płatniczej lub innego instrumentu płatniczego w kasie sądu właściwego dla podjęcia czynności procesowej, z którą wiąże się uiszczenie opłaty sądowej, lub sądu, za którego pośrednictwem, zgodnie z obowiązującymi przepisami, wnosi się pismo podlegające opłacie sądowej, o ile warunki techniczne i organizacyjne sądu to umożliwiają.”

Oznacza to, że od tej pory opłaty za wniesienie pisma sądowego w sprawie cywilnej będzie można dokonać kartą płatniczą, a jeśli warunki techniczne i organizacyjne sądu to umożliwią to również blikiem i innymi nowoczesnymi metodami.

Przedsiębiorcy i inne podmioty wyszczególnione w dalszej części niniejszego wpisu zatrudniający pracowników, których obroty zmniejszyły się na skutek epidemii Koronawirusa mogą liczyć na wsparcie finansowe  w celu utrzymania zatrudnienia. W związku z epidemią przewidziano różne formy wsparcia, w niniejszym wpisie skupię się tylko na dwóch z nich, na dofinansowaniu przestoju ekonomicznego i zmniejszonego wymiaru czasu pracy. Jeżeli w następstwie wystąpienia epidemii spadek obrotów jest bardzo poważny i czasowo nie ma zapotrzebowania na pracę to uzasadnione będzie zastosowanie przestoju ekonomicznego. Natomiast w sytuacji, kiedy doszło do zmniejszenia obrotów gospodarczych, ale nie na tyle, żeby pracownicy nie byli potrzebni pracodawca może obniżyć im wymiar czasu pracy. W obu sytuacjach ustawodawca przewidział wsparcie finansowe dla pracodawców stosujących te rozwiązania oraz określił zasady w sposób odmienny od tych wynikających z Kodeksu pracy.

Obniżenie wymiaru czasu pracy

Zmniejszenie wymiaru czasu pracy osobie zatrudnionej może dotyczyć zmiany o nie więcej niż 20%. Obniżony wymiar czasu pracy nie może też doprowadzić do tego, że pracownik będzie zatrudniony na mniej niż pół etatu. Wynagrodzenie takich osób nie może ulec zmniejszeniu poniżej minimalnego wynagrodzenia ustalonego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.

Przestój ekonomiczny

Skorzystanie z możliwości zastosowania przestoju ekonomicznego polega na zwolnieniu osoby zatrudnionej z obowiązku świadczenia pracy i wypłacaniu jej świadczenia postojowego. Wynagrodzenie może zostać obniżone nie więcej niż o połowę. Tutaj również obniżka nie może doprowadzić do tego, że pracownik otrzyma świadczenie niższe niż minimalne wynagrodzenie określone odrębnymi przepisami z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.

Dla kogo ?

Pracodawca

Początkowo w Ustawie z 2 marca 2020 r. o zwalczaniu COVID-19, zmienionej Ustawą z 31 marca 2020 r. wsparcie było przewidziane tylko dla przedsiębiorców zgodnie z definicją z art. 4 ust 1 lub 2 Ustawy prawo przedsiębiorców. Ustawą z 16 kwietnia 2020 r. rozszerzono katalog pracodawców, którzy mogą uzyskać wsparcie. Dodano organizacje pozarządowe, organizacje działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego o stosunku Państwa do innych kościołów….., jeżeli ich cele statutowe obejmują działalność pożytku publicznego. Dodano również państwowe osoby prawne, stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, spółdzielnie socjalne, spółki akcyjne i spółki z o.o. oraz kluby sportowe będące spółkami, które nie działają w celu osiągnięcia zysku i spełniają określone warunki.

Pracownik

Wskazane powyżej rozwiązania mają zastosowanie zarówno do pracowników, osób świadczących pracę nakładczą osób, które zawarły umowę zlecenia oraz osób posiadających inne umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy o zleceniu. Wskazane regulacje dotyczą też wykonujących pracę na innej podstawie, jeżeli pracodawca jest rolniczą spółdzielnią produkcyjną lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną i podlega ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu.

Wysokość wsparcia

Dofinansowanie pracownika, który został objęty przestojem ekonomicznym przysługuje w wysokości połowy minimalnego wynagrodzenia. Pracownika, któremu obniżono czas pracy maksymalnie połowę wynagrodzenia, nie więcej jednak niż 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Wyjątkowo dofinansowanie nie przysługuje na pracowników, których wynagrodzenie w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Pracodawca może również uzyskać wsparcie w celu sfinansowania składek na ubezpieczenie społeczne pracowników.

Na jaki okres przyznawane są świadczenia?

Przysługują one przez okres 3 miesięcy liczonych od miesiąca złożenia wniosku.

Warunki uzyskania wsparcia

Pracodawca, który chce otrzymać wsparcie finansowe do wynagrodzenia pracowników musi zawrzeć porozumienie z zakładową organizacją związkową, a jeżeli taka nie istnieje w zakładzie pracy to z przedstawicielami pracowników. Porozumienie powinno zawierać ustalenia jakie grupy pracowników są nim objęte, obniżony czas pracy, czas przez jaki obowiązuje obniżony czas pracy lub przestój ekonomiczny. W procedurze powinien uczestniczyć okręgowy inspektor pracy. Pracodawca nie może zalegać z zapłatą zobowiązań podatkowych oraz składek ZUS do końca 3 kwartału 2019 roku, chyba, że zawarł umowę z Zakładem w sprawie spłaty zadłużenia lub posiada decyzję dotyczącą spłaty. Nie zachodzą w stosunku do niego przesłanki do ogłoszenia upadłości a spadek obrotów gospodarczych musi być wywołany przez wystąpienie COVID-19.